مهدی کامجو سه شنبه, 7 خرداد 1392 0 نظر
نگاهم را به دریا می دهم من به امواج فریبا می زنم تن ببین امواج دریا بی قرارند چنان آیینه های روزگارند شدم در آبها من غرق رویا که نسبت دارد هر آبی به دریا دل دریا پر از غم بود، ديدم در آنجا كينه ها را كم نديدم گمانم غصه و غم راز درياست شكوه موج ها پرواز درياست شدم در ساحل دريا روانه ندارد دل به جز دريا نشانه
همه نظرات