مهدی کامجو شنبه, 6 بهمن 1386 0 نظر
مي‌روم شايد كمي حال شما بهتر شود مي‌گذارم با خيالت روزگارم سر شود از چه مي‌ترسي برو ديوانگي‌هاي مرا آنچنان فرياد كن تا گوش عالم كر شود مي‌روم ديگر نمي‌خواهم براي هيچ كس حالت غمگين چشمانم ملال‌آور شود بايد اين بازنده ي هربار-جان عاشقم- تا به كي بازيچه اين دست بازيگر شود ماندنم بيهوده است امكان ندارد هيچ وقت اين منِ ديرينِ من يك آدم ديگر شود
همه نظرات