مهدی کامجو پنج شنبه, 31 اردیبهشت 1388 0 نظر
زندگي دفتري از خاطرهاست يک نفر در دل شب، يک نفر در دل خاک يک نفر همدم خوشبختي هاست يک نفر همسفر سختي هاست چشم تا باز کنيم عمرمان مي گذرد ما همه همسفريم يادمان باشد فردا حتما ناز گل را بکشيم حق به شب بو بدهيم و نخنديم ديگر به ترکهاي دل هر گلدان و به انگشت نخي خواهيم بست تا فراموش نگردد فردا زندگي شيرين است زندگي بايد کرد و بدانم که شبي خواهم رفت و شبي هست که نباشد پس از آن فردايي
همه نظرات