مهدی کامجو جمعه, 7 دی 1386 0 نظر
چقدر دوست داشتم یك نفر از من می پرسید چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟ چرا لبخندهایت آنقدر بی رنگ است ؟ اما افسوس ... هیچ كس نبود همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره. آری با تو هستم ... با تویی كه از كنارم گذشتی ... و حتی یك بار هم نپرسیدی چرا چشم هایت همیشه بارانی است!!!؟
همه نظرات